به نقل از  گام نیوز، در یکی از همین سالها که در تجارتخانه ی دشتی کار می کردم- فکر می کنم سال ۱۳۵۵ بود در یکی از کشتی های تجاری ژاپنی که برای تخلیه ی کالا در لنگرگاه بیرونی بوشهر متوفق بود، کارگری دچار حادثه شد و درگذشت. موضوع را نمایندگی کشتیرانی (تجارتخانه ی دشتی) به شرکت ژاپنی و از آن طریق به خانواده ی متوفی اطلاع داد.

پس از مدتی تلگرافی به تجارتخانه رسید که چون انتقال جسد به ژاپن با مشکلات زیادی همراه است خانواده ی او اجازه داده اند که جسد را در بوشهر برابر رسم خودشان بسوزانند و خاکسترش را به کشور ژاپن بفرستند. به این توصیه عمل شد.

روزی به اتاق داریوش کبگانی و پسرش علی، نماینده ی سفارت ژاپن، نماینده بهداشت، نماینده ی ژاندارمری و چند کارگر، جنازه را به خارج از شهر منتقل کردیم. یکی دو ساعت مانده به غروب و هوا تقریبا خنک بود. نرسیده به چغادک، بعد از سه راهی خیراندیش (به طرف گورک) و در فضایی باز، ابتدا کارگران مقداری هیزم روی زمین چیدند، سپس جسد را روی هیزم ها قرار دادند.

دوباره مقدار دیگری هیزم روی جسد گذاشتند و هیزم ها را با روغن چرب کردند. قبل از آتش زدن جسد نماینده ی سفارت کتاب دعایی را گشود و اورادی را زمزمه کرد. سپس هیزم های ردیف بالا و پایین را با نفت آغشته کردند و کبریت زدند. آتش شعله ور شد. جنازه بیش از نیم ساعت در آتش سوخت.

بعد از پایان مراسم مقداری از خاکستر مرد ژاپنی را در شیشه ی مخصوص که نماینده ی سفارت آورده بود، ریختیم و تحویلش دادیم تا به خانواده اش برساند.