باسمه تعالی

به استقبال غزل مشهور امام (ره)…

تو و آن خالِ لب و رنجِ گرفتاری ما

چشم بیمار تو شد موجب بیماری ما

نغمه و کوس انالحق تو در شیدایی

قصه چوبه دار است و خریداری ما

غم دلدار که زد بر تن پاکت اخگر

آتشی گشت که آمد پیِ دلداری ما

درِ می خانه که بستند به رویت آن روز

مسجد و مدرسه شد شاهد بیزاری ما

جامه زهد نبود آنچه تو بر تن کردی

خرقه ای بود که شد باعث هوشیاری ما

واعظ شهر تو بودی که به لطف الفاظ

آمدی با دمِ رِندت به مددکاری ما

یاد آن بتکده و غمزه اِشراقی تو

سوره فجر شد و آیه بیداری ما…

محمد میرزایی

غزل امام (ره)

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم

چشم بیمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم

فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم

همچو منصور خریدار سر دار شدم

غم دلدار فکنده است به جانم، شررى

که به جان آمدم و شهره بازار شدم

درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز

که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم

جامه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم

خرقه پیر خراباتى و هشیار شدم

واعظ شهر که از پند خود آزارم داد

از دم رند مى آلوده مددکار شدم

بگذارید که از بتکده یادى بکنم

من که با دست بت میکده بیدار شدم