به همت صفر خضری موسس مهدیه ابوالفضل و حسینیه خدیجه کبری(س) مراسم سیاهپوشان محرم با حضور سید مهدی میرداماد در چغادک برگزار می شود

به گزارش "چغادک نیوز" مراسم سیاهپوشان و استقبال از محرم سه شنبه ۲۹ مهرماه راس ساعت ۲۰ در مهدیه ابوالفضل و حسینیه خدیجه کبری(س)چغادک با حضور و مداحی سید مهدی میرداماد برگزار می شود.

 

این مراسم به همت صفر خضری موسس مهدیه ابوالفضل و حسینیه خدیجه کبری(س)همه ساله به صورت باشکوه با حضور مداح اهل بیت سید مهدی میرداماد برگزار می شود و بسیاری از قشرهای مختلف مذهبی و مسئولیت هیآت عزاداری در سطح کشور این را می دانند که قبل از محرم به سراغ این مداح نروند و چونکه وی عهد بسته است همه ساله سیاهپوشان محرم را در چغادک باشد که این خود به نوعی یک افتخار برای این شهر محسوب می شود.

 

ما برآن شدیم بیوگرافی و سوابق سید مهدی میرداماد را برای شما عزیزان بیان کنیم که در ذیل بخشی از آن را از زبان وی می بینید:

 

به گزارش زیر زره بین نقد: بیوگرافی میرداماد

 

بنده در سال۱۳۵۷ در خوزستان در شهر اهواز متولد شده ام. حدود ۳۰ سال است که در قم زندگی می

کنم. آغاز جنگ تحمیلی بود که به همراه خانواده به شهر قم آمدیم. تمام سطوح درسی را در این

شهر گذراندم و این افتخار را داشتم که کنار بارگاه حضرت معصومه زندگی کنم وتا الان هم این افتخار

برایمان باقی است.

 

آغاز کار مداحی:

در دوران مدرسه هم در تواشیح و هم در خواندن قران شرکت می کردم از همان زمان بود که توجه 

خانواده به استعداد من در صدایم جلب شد و از همان ابتدا ترغیب و تشویق های خاصی بوجود آمد. کم

کم از جلسات خانگی و فضای خاص خانگی و مسجدهای محل شروع کردم و تقریبا جسته و گریخته به

این قصه ادامه می دادم تا اینکه بعد از پایان دوران دبیرستان از سال های ۷۳-۷۴ وارد حوزه شدم ورود من

به حوزه باعث شد که این موضوع اهمیت بیشتری پیدا کند و رنگ جدی تری به خود بگیرد. همچنین

آشنایی من در آن زمان با آقای سلحشور و آقایان دیگر باعث شد که بتوانم این کار را به طور جدی تر

ادامه دهم.

 

 

اساتید وی:

در این مسیر از اساتید بزرگی بهره بردیم اگر هم به طور شاخص نام ببرم: حاج منصور ارضی، حاج علی

آقای انسانی، حاج مرتضی طاهری، حاج محمد طاهری، حاج سعید حدادیان، حاج محمود کریمی، حاج

آقا اهنگران. اینها اساتیدی بودند که ما در طول سال های مختلف و در مقاطع مختلف از همگی بهره

بردیم و خدا را هم شاکریم که هنوز شاگردی می کنیم.

تفاوت هیئت های گذشته با امروز:

من تقریبا دو دهه است که مداحی را به صورت حرفه ای انجام می دهم از اواسط دهه ی ۷۰ تا دهه ی

۹۰ . تفاوت خیلی بارزی که در این دو دهه مشاهده کردم تفاوت سطوح فرهنگی و علمی مستمعین

است که روز به روز این تفاوت بیشتر می شود و تقریبا می توان گفت که الان ۹۰درصد هیئت ها جوان

شده اند. در گذشته به جوان ترها خیلی بها داده نمی شد که بتوانند خودشان را در بحث خواندن و هم

در بحث هیئت داری بروز دهند و به معرض بگذارند. امروزه بهترین هیئت های کشور با جوانان اداره و

برگزار می شود. این تفاوت فرهنگی و سطوح بالای فرهنگی که وجود دارد باعث تاثیرگذاری در کارهای

دیگر هم می شود. شاید مداحی که در قبل انجام می شده است و اساتیدی که داشتیم یک مسیر

روشنی را برای ما به یادگار گذاشته اند و ما هم نباید بی توجه به بحث سنت های قدیم باشیم.

آشناییت با اشعار:

یک مجموعه شعری داریم که شعرها در آنجا بررسی می شود و گزیده ی آنها انتخاب می شود و خود ما

هم از دور دستی به آتش داریم شاعر نیستیم ولی سعی کردیم شعر را بشناسیم و از این فضا دور

نباشیم.به اعتقاد من مداح باید بعد از شاعر دومین نفری باشد که با شعر آشنایی کامل دارد.

بیوگرافی هیئت رزمندگان قم:

هیئت رزمندگان یک سابقه ی طولانی و روشنی دارد و فکر می کنم که اگر اولین هیئت رزمنگان تشکیل

شده در کشور نباشد جزء اولین هیئات رزمندگانی است که بعد از جنگ در کشور تاسیس شده است.

یکی از پیشگامان بحث هیئت داری در قشر رزمنده و بسیجی، نیروهای انقلابی و متعهد بسیجی بعد از

جنگ بوده است. من فکر می کنم موقعی که هیئت رزمندگان تشکیل شده است ما بسیار کوچک بودیم

و سال های متمادی حاج صادق آهنگران و حتی حاج منصور و آقای انسانی در جلسات هیئت رزمندگان

قم نوکری کردند. در این دهه ی اخیر استقبال جوانان و توجه ویژه ی آنها به جلسه هیئت رزمندگان

بیشتر شده است. جوانانی که نسل سوم انقلاب هستند نه انقلاب را دیده اند نه جنگ را. خوب اینها

مسلما کسی را می خواهند که هم سن و سال وهمفکر آنها باشد و خوراک خاص خودشان را می

خواهند برای ما هم این توفیق ایجاد شده است که از سال ۸۲خدمتگزار این هیئت باشیم و به حمداله تا

به امروز این توفیق را داشتیم و مجموعه بسیار خوب و همراه و همدل و صمیمی داریم.

 

 

سخنران مهم است!

توصیه ما همیشه این بوده است که این رابطه خیلی باید نزدیک باشد یعنی مداحان باید پای منبرها

بنشینند. البته خوب محرم فضای خاص خودش را دارد. اگر هماهنگی بین سخنران و مداح وجود داشته

باشد خصوصا در جلسات هفتگی ، خیلی می تواند به رشد مستمع کمک کند و همچنین از تکرارها و

تناقضات جلوگیری می کند. مثلا مداح می تواند از روی مطالب سخنرانان شعر بگوید و در جلسه بخواند.

یادم می آید سال ۸۶ جناب آقای دکتر رفیعی درباره نماز صحبت می کردند، شب عاشورا ما تمام این

صحبت ها را در غالب یک غزل و نوحه ارائه کردیم. در واقع یک فینال به تمام معنا که باعث می شود

مستمع در طی ۱۰ شب سخنرانی یک ذهن آماده ای پیدا کند و در روضه تمام آنها را می تواند ترسیم

کند و به یک نتیجه گیری برسد.

سید مهدی میرداماد استاد یا شاگرد…!

البته در این مورد من نمی توانم قضاوت کنم ولی از روز اولی که بسم الله این قصه را گفته ام سعی کردم

بیبشتر شاگردی اساتید را بکنم. یک روز هم به این فکر نکرده ام که الان کامل شده ام ودیگر هیچ نیازی

به استاد ندارم. اعتفاد من این است که هرچه بالاتر می روی و بیشتر رشد می کنی بیشتر نیاز به کار

داری. چون توجه بیشتری می شود و نیاز بیشتری به وجود می آید. توصیه من به همه مداحان جوان

این است که مداحی اهل بیت حد تمام ندارد و شما باید تا روز آخر دنبال شاگردی و کسب تجربه و علم

باشید و هرچه یاد گرفتید به دیگران نیز یاد دهید.

شور زدگی و سبک های جدید:

یک جذابیت هایی در اطراف ما به وجود می آید که ما نمی توانیم خودمان را از این قضیه جدا کنیم. به

اعتقاد من جذب جوانان یکی از هدف های ما می باشد ولی جذب به هر قیمتی خوب نیست.

ما می گوییم باید جاذبه در طول کار باشد ولی جاذبه هایی که همراه با سازندگی نباشد ممکن است

باعث  ماندگاری نشود.

یادم می آید در یک مراسمی مداح جوانی می خواند. ودر طول یک ساعت و نیم عزاداری هیچ مطلب و

فضائلی از اهل بیت گفته نشد. یکی از اساتیدی که در این مراسم حضور داشت از این مطلب بسیار

ناراحت شده بود که چرا همه زمان صرف شور و سینه زنی شده بود. وقتی از آن مداح جوان در مورد این

موضوع سوال شد او گفت که ما باید جوانان را در جلسات تخلیه کنیم. استاد در جواب او جمله ای بیان

کرد که همه ما را به فکر و سکوت وا داشت. استاد گفت: "وظیفه ما تخلیه کردن است یا پر کردن" خوب

جواب ایشان واضح است.  وظیفه این است که افراد در این گونه مراسم باید پر از فکر و ایده و فضائل

شوندعمده ایرادی که به این قصه وارد می .کنیم این است که حدواندازه رعایت شود.

سیاست و مداح:

سیاست یک تعریف خاصی دارد. مقابله با ظلم و بی دینی از روز اول در زندگی و در مرام و مسلک اهل

بیت ما وجود داشته است. امام حسین خود یک آدم سیاسی بوده است. چرا واقعه کربلا اتفاق

می افتد؟ چون یک آدم ظالم حاکم است. سیاسی ترین کار حضرت برای مقابله با این ظلم گرفتن طفل

شش ماهه بر روی دستش است. وقتی حضرت همچین کار سیاسی را انجام می دهد می خواهد به

همه عالم ثابت کند که حق با من است. دشمنان ما آنقدر وابسته به دنیا و مال و مقام هستند که حتی

به این طفل شش ماهه هم رحم نمی کنند. سیاسی بازی خوب نیست. به اعتقاد من اگر اصول

سیاست تعریف و بحث شود خیلی هم جای کار دارد. ما نمی توانیم نسبت به هجمه هایی که به نظام

می شود بی توجه باشیم. بالاخره امنیتی که امروزه داریم ماحصل خون شهداست و ما نست به آن

مسئولیم.

توصیه‌ای که رهبر انقلاب به میرداماد کرد

به گزارش فارس: *شما چند سالی هست که توفیق روضه‌خوانی در محضر مقام معظم رهبری را پیدا کرده‌اید، از مجالس آقا برایمان بگویید.

-خب احساس بنده قابل وصف نیست، چون در محضر نائب امام زمان(عج) بودن و خواندن بسیار سنگین و البته دلنشین است، ولی هر کدام از جلساتی که ما داشته‌ایم، فضای خاص خودش را داشته است، عمده تذکرات آقا در این مجالس از یادم نمی‌رود، شب تاسوعای سال  84 رفتم خدمت ایشان، آقا می‌دانستند که من از قم می‌آیم، پرسیدند: «جلسه قم شما تعطیل است؟»، گفتم: «خیر سریع بر می‌گردم». فرمودند: «سریع برگردید، من هم راضی نیستم، شما این همه راه را می‌آیید»، گفتم: «آقا ما با سر می‌آییم خدمت شما» و حضرت آقا پاسخ حکیمانه‌ای دادند: «سعی کنید آن جبهه و خاکریزی را که در قم دست گرفته‌اید،حفظ کنید، هر کدام از شما یک فرمانده جبهه فرهنگی اهل بیت هستید»، وقتی برگشتیم و با آقای سلحشور صحبت شد، گفتیم همین که ایشان تاکید کردند که این جبهه را ترک نکنید، پس به ما فهماندند که ما سربازیم و به مقام سربازی رسیده‌ایم، پس شرایط خیلی متفاوت است، از آن سال به بعد با بصیرت بیشتری مجلس‌داری می‌کنیم.

راه میرداماد از طلبگی تا مداحی

*سید مهدی میرداماد روزگاری طلبه بود، چرا تحصیل در حوزه علمیه را ادامه ندادید؟

-اگر بخواهم دلی پاسخ بدهم، باید بگویم که شاید لیاقت ادامه تحصیل در حوزه را نداشتم، احساس و اعتقاد من بر این است که خوردن نان امام زمان(عج) یک وی‍‍‍‍‍ژگی‌های خاصی می‌خواهد و انصافاً طلبه بودن یک منش خاصی را می‌طلبد که شاید من آن  منش را دارا نبودم و الان هم افسوس می‌خورم، من از وقتی که وارد حوزه شدن، تصمیم نداشتم ملبس شوم، دلم می‌خواست در فضای علمی حوزه حرف برای گفتن داشته باشم، به هر حال آن روزگار مشکلاتی برایم پیش آمد که راهی جز ترک حوزه نداشتم، البته هنوز هم که هنوز است از این بابت که ادامه ندادم، افسوس می‌خورم.

*اما حتما همین سابقه طلبگی شما در موفقیت‌تان در حوزه ستایشگری اهل‌بیت موثر بوده است، قبول دارید؟

-من نمی‌دانم معیار شما برای سنجش یک آدم موفق چیست، این لطف شماست که من را موفق می‌دانید.

*ولی ما اصلاً تعارف نمی‌کنیم، سید مهدی میرداماد قطعاً یکی از چهره‌های موفق مداحی در کشور ماست.

-فکر می‌کنم امروز در دامنه قله‌ای ایستادم که برای خود تصور کرده بودم، خودم را آدم خودخواه و جاه طلبی نمی‌دانم، ولی دوست داشتم در دستگاه سیدالشهدا(ع) چه از نظر فنی و چه از نظر کیفی، بیشتر و بهتر می‌بودم، ولی در مجموع احساسم بر این است که اگر به موفقیتی دست پیدا کرده‌ام، نقطه شروع‌اش از حوزه بوده و پله‌های صعودش از حوزه شکل گرفته و اگر حوزه و تحصیل در حوزه نبود، شاید این اتفاق به این سرعت رخ نمی‌داد، البته تصورم بر این است که الان هم در همان جبهه مشغولم و فقط خاکریزش تغییر کرده، کار ما تبلیغی است و بالاخره کار تبلیغی هم پُست و لباس نمی‌شناسد، من با همه توجهی که به بحث تبلیغ دارم، خودم را یک طلبه می‌دانم و این دو قابل تفکیک نیست.

اساتیدی که بر روی سید مهدی میرداماد بیشترین تاثیر را داشتند

*استاد نداشتن شاید یکی از آفات برخی از مداحان جوان باشد، شما در محضر چه اساتیدی نشسته‌اید؟

-من اساتید زیادی داشتم، خیلی‌هایی که یک ساعت پای منبرشان نشسته‌ام و بر خودم وظیفه می‌دانم که ایشان را استاد خودم بدانم، ولی چند نفر تاثیر و نقش بیشتری داشتند و همیشه یادشان می‌کنم؛ حاج آقا منصور ارضی در بحث مناجات و روضه خیلی کمکم کردند، هم چنین حاج علی آقای انسانی؛ این دو بزرگوار در واقع مسیر اصلی را نشانم دادند و در طول مسیر هم از حاج محمود کریمی، حاج محمد رضا طاهری و حاج حسن خلج  بهره‌مند شدم، البته در حوزه علمیه هم در محضر بسیاری از بزرگان تلمذ کردم که اگر بخواهم از همه نام ببرم، طولانی می‌شود.

*شما زیاد اهل شعر حفظ کردن هستید؟

-واقعا نمی‌دانم، علیرغم اینکه حفظ اشعار خوب است، ولی خیلی زمانش فراهم نمی‌شود، امروزه مداحی یک علم به حساب می‌آید و البته علم به روزی هم هست، همان طور که قبلًا هم گفتیم سلامت شعر نسبت به حفظ شعر از اهمیت بیشتری برخوردار هست، ما در طول سال اشعار و قصیده‌هایی را که به دستمان می‌رسد، بررسی می‌کنیم و همین مرور و تکرار باعث می‌شود که اشعار را حفظ شویم، خیلی از اشعاری را که در قدیم می‌خواندم، حفظ هستم، چون آن موقع فرصت بیشتری داشتم، ولی الان تراکم جلسات این اجازه را نمی‌دهد که به حفظ اشعار بپردازیم.

میرداماد شعر جوششی را بیشتر می‌پسندد

*فکر نمی‌کنید این گونه کیفیت فدای کمیت شود؟

-ببینید ما دو نوع شعر داریم؛ معمولاً شعرا یا جوششی شعر می‌سرایند یا کوششی، هر دو نوع هم قابل طرح است، ما شعر جوششی سید حمید رضا برقعی را داریم که قبل از ماه رمضان برای حضرت علی(ع) سروده و هر چند وقت یک بار یک چشمه‌ای  از این شعر می‌جوشد و او آن را در اختیار ما قرار می‌دهد و ما می‌توانیم آن را حفظ کنیم و کیفیت بالایی هم خواهد داشت، اما شعر کوششی هم نوعی از شعر است که به مناسبت خاصی سروده می‌شود و نمی‌شود آن را حفظ کرد، ولی معمولاً بر اثر تکرار در جلسات بعضی‌هایش را حفظ می‌شویم.

 

چرا مداحان قدیمی بهتر هستند، میرداماد جواب می‌دهد

*برسیم به فضای عمومی مداحی جوانان، فکر می‌کنید حال و هوای معنوی مداحان امروز بیشتر است یا قدیمی‌ها؟

-بحث مداحان دیروز و امروز نیست، من جواب شما را در یک کلمه خلاصه می‌کنم؛ باور، اگر باور در یک مداح به اوج خودش برسد و بفهمد که برای چه کسانی می‌خواند و چه تعهد و وظیفه‌ای را بر دوش دارد، همه اینها حل می‌شود، من خودم از مداحان نسل جدید به حساب می‌آیم، به اصطلاح مداح نسل امروز، اعتقادم بر این است که یکی از حلقه‌های مفقوده جلسات ما فضای معنوی و بعد روحانی یک مداح است، مداحان قدیم ما برای خودشان یک مرشد و پیر طریقی بودند مثل: «شیخ مهدی سراج»، «حاج اکبر مؤذن»، «مرحوم علامه»  و … که مردم به آن‌ها اعتقاد داشتند، چون آن موقع مداحان خیلی نکات را در خواندنشان رعایت می‌کردند که مردم هم به آن‌ها اعتقاد پیدا می‌کردند. ما تابلوهایی هستیم که مردم به محض آنکه نگاهمان می‌کنند، یاد روضه و مجلس می‌افتند، درستش هم همین است، اصلاً نباید هم یاد چیز دیگری بیفتند، پس همه اینها به همان باور بر می‌گردد، در واقع اگر باور کردیم که باید به چه جایگاهی برسیم، از خودمان مراقبت می‌کنیم و وقتی مراقبت کردیم خود به خود خیلی از اتفاقات معنوی و مثبت می‌افتد.

ملاک‌های مداح واقعی از منظر مداح نسل جوان

*پس شما «باور» را یکی از ملاک‌های مداح حقیقی می‌دانید، چه شرایط دیگری برای نوکری اهل بیت(ع) وجود دارد؟

-مداحی دو بال دارد؛ یک بال معنوی و یک بال فنی که بال فنی‌اش همان صداست که مهمترین ابزار است؛ جنس صدا باید صدای مداحی باشد، اما بال معنوی‌اش قطعاً خیلی جای صحبت دارد، در واقع می‌شود گفت که مداحی یک هنر معنوی است و مداح باید همانی باشد که مردم می‌بینند و لمس می‌کنند، اگر مداح در مجلس منقلب می‌شود، باید این انقلاب از درونش باشد، روزی در محضر بزرگواری گفتم :«چطور می‌توانم یک مداح خوب باشم؟» فرمود: «هر وقت توانستی زودتر از مستمع‌ات گریه کنی، مداح خوبی خواهی بود.» این حرف، حرف ساده و در عین حال خیلی عمیقی است، مداح باید یک عامل به تمام معنا باشد و این اتفاق از خودش شروع و به مستمع ختم شود.

از طرفی هم باید مراقب باشیم که مداحی شغل نشود، مداحی یک علم ترکیبی است و نیاز به کار، تمرین و خلاقیت دارد، ما برای اینکه دچار روزمرگی نشویم، باید خلاقیت زیادی از خودمان نشان بدهیم. سال‌هاست که به بحث آموزش مداحی پرداخته‌ایم و الان هم یک کارگاهی داریم که به طور تخصصی به این امر می‌پردازد، چون خودم معلم هستم و آموزش می‌دهم، همیشه توصیه‌ام به دوستداران مداحی این بوده و هست که مداحی یک علم تجربی است و بهترین کارگاه و کلاس، هیئت و حضور پای منبر است، مداحی را باید به صورت حسی آموخت و البته کلاس هم بی‌تأثیر نیست و در واقع حکم دفترچه راهنما را دارد.

سخت‌ترین مجلس میرداماد کدام است

*شما بیشتر به روضه‌خوانی برای کدام یک از ذوات مقدسه دلبستگی دارید؟

هر روضه‌ای حال و هوای خودش را دارد، اما بیشترین دلبستگی و وابستگی را به روضه حضرت زهرا(س) دارم و یکی از سخت‌ترین مجالسی که خیلی هم مشتاقش هستم، مجالس ایام فاطمیه است.