true
یک کارشناس اقتصادی با بیان این پیشنهاد که بودجه از سازمان برنامه جدا شود، دلیل این مساله را احتمال تاکید بیش از حد سازمان برنامه و بودجه به اجرای پروژه‌هایی دانست که به هدررفت هزینه‌های گزاف می‌انجامند.
به گزارش "چغادک نیوز"، علی‌اکبر نیکواقبال در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: پیشنهاد می‌شود بودجه‌ریزی از دست سازمان برنامه بیرون بیاید؛ چرا که در سازمان برنامه و بودجه معمولا راجع به محدودیت‌ها و ناتوانی‌ها صحبت نمی‌شود بلکه صحبت از پروژه‌های دولتی است که حتما باید اجرا شوند، حتی اگر مزیتی برای کشور نداشته باشند. این نگاه به محدودیت‌ها فکر نمی‌کند بلکه به آرمان‌ها و ضرورت اجرای پروژه‌هایی می‌اندیشد که ممکن است هزینه‌های گزافی را هدر بدهند.
وی با بیان این‌که برنامه‌ریزی در ایران نوعی توزیع درآمد بین پروژه‌های مختلف است، افزود: برنامه‌ریزی باید از حالت قانونی و تاکیدی صرف خارج شود تا امکان مانور بیشتری بدهد. در برنامه باید بسیاری از فرصت‌ها و مخاطرات پیش روی فضای داخلی و بین‌المللی اقتصاد لحاظ شود. مثلا تحریم اقتصادی اخیر روسیه از سوی غرب، حتی شش ماه قبل پیش‌بینی نمی‌شد؛ چه برسد به پنج سال قبل.
به گفته این کارشناس اقتصادی، برنامه‌ریزی باید در قالب پروژه‌های محدود، بخشی، پویا و قابل اندازه‌گیری باشد. باید مجموع پروژه‌های بخشی و منطقه‌ای به هم متصل باشند تا در هر نقطه‌ای دچار اشکال شد برطرف شود، وگرنه کل برنامه به هم می‌ریزد.
نیکواقبال ادامه داد: در حال حاضر در بسیاری از برآوردها از فضای اقتصاد جهانی شناخت دقیقی حتی از سال آینده به دست نمی‌آید؛ چه برسد که بخواهیم برای پنج سال برنامه‌ریزی کنیم. لذا برنامه‌های توسعه‌ی فعلی که ایستا و غیرپویا تنظیم می‌شوند راهنمای خوبی برای فعالیت‌های اقتصادی نیستند و ممکن است در این برنامه‌ها برآوردهای ذهنی بدون پایه و اساس علمی خود را تنظیم کنیم و اسمش را بگذاریم برنامه‌ی توسعه.
وی با بیان این‌که هیچ اقتصاددانی نمی‌تواند با قاطعیت درباره آینده‌ی اقتصاد جهان صبحت کند، گفت: به طور مثال هیچ‌کس نمی‌داند قیمت سال آینده‌ی نفت چقدر می‌شود؛ چرا که این مساله تابع متغیرهایی در فضای بین‌المللی است که هر لحظه دگرگون می‌شوند. به اعتقاد من برنامه‌ای که آمادگی رویارویی با نوسانات مولفه‌های اقتصاد جهانی از جمله قیمت نفت را نداشته باشد، آرمانی خواهد بود.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به برنامه چهارم توسعه اظهار کرد: برنامه چهارم با نگاه غیرواقعی، رشد اقتصادی ایران را ۸٫۵ درصد پیش‌بینی کرده بود اما عملا دیدیم که رشد اقتصادی کشور طی سال‌های اجرای این برنامه به بیش از ۲٫۵ درصد نرسید.
نیکواقبال ادامه داد: تکیه برنامه‌های توسعه به پیش‌بینی‌هایی که ممکن است هیچ‌گاه محقق نشوند منطقی نیست. به طور مثال درخصوص جذب سرمایه‌گذاری خارجی باید گفت سرمایه‌گذاران خارجی منتظر نمی‌نشینند ببینند ما در برنامه‌هایمان چه نوشته‌ایم تا برای پیاده کردن آن به کشور ما بیایند بلکه آنها برای سرمایه‌گذاری در یک کشور به بسترهای ایجاد شده در آن‌جا نگاه می‌کنند.
وی با اشاره به قدمت ۶۰ ساله‌ی برنامه‌ریزی در کشور یادآور شد: با گذشت این همه سال و محقق نشدن برنامه‌های بلندمدت می‌توان نتیجه گرفت که قطعا برنامه‌های ما ایراد دارند. یکی از این ایرادات، چیدمان اولویت‌های متعدد در برنامه‌های پنج ساله است. آن‌قدر برنامه را شلوغ می‌کنیم که هیچ‌کدام قابلیت تحقق نمی‌یابند.
این کارشناس اقتصادی، برنامه‌ریزی‌های توسعه در ایران را با ترکیه مقایسه کرد و گفت: در سطح کشورهای منطقه، ترکیه بهترین برنامه‌ریزی را دارد. در این کشور پیشنهادات مختلف در قالب هزاران پروژه جمع‌آوری می‌شود و تنها تعداد اندکی از بهترین پروژه‌ها انتخاب و اجرا می‌شوند ولی ما برای اجرای اکثر پروژه‌ها وقت و هزینه هدر می‌دهیم.
false
true
false
true
