true
در کشوری که فوتبال حرف اول را میزند و کشتی آزاد به عنوان ورزش اول در نظر گرفته میشود، هندبال به دنبال پیدا کردن جایگاهی برای خود است.
به گزارش "چغادک نیوز"، به نقل از خبرگزاری تسنیم، تیم ملی هندبال ایران در نخستین حضور خود درمسابقات قهرمانی جهان که در دوحه برگزار شد با ۵ شکست و ۲ پیروزی به مقام بیست و یکم جهان رسید. ضعف برنامهریزی و کمبود بازیهای تدارکاتی، مهمترین نقاط ضعف تیم ملی بودند که ملیپوشان بعد از تمام بازیها به آن اشاره کردند و بزرگترین نقطه قوت شاگردان بروت ماچک، جنگندگی آنها بود.
سایت مسابقات جام جهانی هندبال ۲۰۱۵ قطر، مطلبی در مورد عملکرد تیم ملی هندبال روی خروجی خود فرستاده که در زیر میخوانید:
«بارون پیر دکوربرتین»، پدر بازیهای مدرن المپیک گفته مهمترین چیز در زندگی، پیروزی نیست بلکه تلاش است. نکته ضروری نیز در این بین شکست داد حریف نیست بلکه خوب جنگیدن است.
جملاتی که موسس کمیته بین المللی المپیک بر زبان آورده در مورد تیم ملی هندبال ایران در بیست و چهارمین دوره مسابقات قهرمانی مردان جهان کاملاً صادق است.
تیم ملی هندبال ایران به عنوان یک تیم آسیایی به نمایندگی از جمعیت ۷۸ میلیونی این کشور برای نخستین بار در تاریخ به مسابقات قهرمانی جهان در دوحه راه پیدا کرد اما آنها فقط برای مسابقه دادن و کسب تجربه به قطر نیامده بودند.
امید سهکناری، بازیکن ۲۶ ساله تیم ملی ایران میگوید: هدف ما این بود که در مسابقات قهرمانی جهان، نتایج خوبی بگیریم و حتی به پیروزی برسیم اما تا پایان مرحله گروهی به این هدف نرسیدیم. خوشبختانه در مرحله دوم مسابقات قهرمانی جهان که به جام ریاست جمهوری معروف است، توانستیم ۲ پیروزی به دست آوریم.
حضور تیم ملی هندبال ایران در سالهای اخیر و در میادین بین المللی به بازیهای آسیایی ۱۹۸۶ باز میگردد اما افتخارات این تیم در چند سال گذشته بوده است که به ۴ مدال رسیدهاند. مدال نقره بازیهای غرب آسیا در سال ۲۰۰۵، مدال برنز بازیهای آسیایی ۲۰۰۶، مدال نقره بازیهای آسیایی ۲۰۱۰ و مدال برنز مسابقات قهرمانی مردان آسیا در سال ۲۰۱۴ که در منامه بحرین برگزار شد، آخرین و تنها افتخارات هندبال ایران در قاره کهن هستند.
بروت ماچک، مربی ۴۹ ساله اهل اسلوونی برای نخستین بار در سال ۲۰۱۰ هدایت تیم ملی ایران را به عهده گرفت و در همان سال شاگردانش را به مدال نقره بازیهای آسیایی گوانگژو رساند. او شناخت عمیقی از هندبال آسیا دارد نه فقط به خاطر اینکه سرمربی تیم ملی هندبال ایران بوده بلکه داشتن مسئولیت تیمهای ملی قطر و بحرین هم به اطلاعات او اضافه کرده است.
ماچک میگوید: بازیکنان تیم ملی ایران، استعداد، تعصب و علاقه لازم برای موفقیت در میادین بین المللی را دارند اما فقدان سازماندهی خوب و ساختار مستحکم در هندبال باعث شده تا به نتایج در خور توجهی نرسند. رئیس فدراسیون هندبال ایران در ۵ ماه گذشته، ۳ بار عوض شده است و در حال حاضر نیز انتخابات برای رئیس جدید در راه است.
این مربی ۴۹ ساله حرفهایش را این طور ادامه میدهد: به خاطر همین تغییرات متوالی در ریاست فدراسیون هندبال، تیم ملی نتوانست برای مسابقات قهرمانی جهان، آن طور که لازم بود آماده شود. ما بعد از ۲۰ جلسه تمرین و تنها ۳ بازی دوستانه در ایتالیا به قطر آمدیم و این همه تدارکاتی بود که ما انجام دادیم.
تیم ملی ایران با قبول ۵ شکست مقابل تیم تازه وارد بوسنی، مقدونیه، کرواسی، اتریش و تونس و تفاضل گل ۴۵- به کارش در مرحله گروهی مسابقات قهرمانی جهان پایان داد.
محسن باباصفری، دروازهبان تیم ملی ایران به عنوان یکی از ۳ لژیونر هندبال ایران پس از پایان مرحله گروهی گفت: ما از حضورمان در مسابقات قهرمانی جهان لذت بردیم اما نمیتوانیم با ۵ شکست به کشورمان برگردیم. شکی نیست که ما از چنین تورنمنت بزرگی، تجربیات ارزشمندی کسب کردیم ولی هیچ تیمی در هیچ مسابقهای فقط برای تفریح بازی نمیکند. نقطه قوت تیم ما این است که بازیکنان جوانی داریم که تشنه یادگیری هستند.
در کشوری که فوتبال حرف اول را میزند و کشتی آزاد به عنوان ورزش اول در نظر گرفته میشود، هندبال به دنبال پیدا کردن جایگاهی برای خود است.
ماچک همچنین میگوید: بازیکنان ایران، جوان هستند و انگیزه زیادی برای کسب موفقیت دارند. اگر راستش را بخواهید باید بگویم که آنها میتوانند؛ فقط به شرطی که فدراسیون از تیم ملی حمایت لازم را به عمل آورد.
تیم ملی ایران در کنار شیلی با میانگین سنی ۲۵/۴ سال، یکی از جوانترین تیمهای حاضر در مسابقات قهرمانی جهان بودند. تنها تیم ملی عربستان با میانگین سنی ۲۴/۴ از شیلی و ایران، جوانتر بودند.
ماچک بعد از بازی با تونس و در نشست خبری بعد از بازی به شوخی گفت: تیم ملی تونس، بازیکنی مثل جلال الدین تائوتی دارد که بازیهای ملی و گلهای او از مجموع تمام بازیکنان ما بیشتر است.
ماچک ادامه داد: من دیوانه نیستم ولی قویاً معتقدم که اگر تدارکات خوبی داشتیم، پیروزی مقابل بوسنی و تونس، دور از دسترس نبود. بازیکنان من قدرت کافی داشتند اما اعتماد به نفس نداشتند. آنها نمیدانستند در لحظات بحرانی چطور بازی را کنترل و اداره کنند.
سرمربی اسلوونیایی تیم ملی در پایان متذکر شد: من به بازیکنانم افتخار میکنم و اعتقاد دارم که اگر تیم ملی بهتر آماده میشد، نتایج بهتری میگرفت.
false
true
false
true