امام صادق علیه‌السلام در بخشی از وصیت خود به ابن جندب، نجات یافتگان از عذاب الهى را کسانى معرفى مى‌کند که خوف و رجاى حقیقى و متعادل در دل‌هایشان وجود دارد. .

به گزارش "چغادک نیوز"، علیه‌السلام فرمودند: کسى که به اعمال [خوب] خود اعتماد دارد، به هلاکت مى‌رسد و کسى هم که به امید رحمت خداوند، بر انجام گناهان تجرّى پیدا مى‌کند نجات نخواهد یافت.
[ابن جندب] سؤال کرد پس چه کسى نجات پیدا مى‌کند؟ حضرت فرمودند: کسانى که حالشان میان خوف و رجا باشد [یعنى نه خوفشان آن‌چنان است که از آمرزش گناهانشان ناامید باشند و نه امیدوارى آنان به رحمت خداوند آن‌چنان است که جرأت ارتکاب گناه را داشته باشند.]
گویى قلب‌هاى آنان در چنگال پرنده‌اى است [ که هر لحظه احتمال مى‌رود آن را در چنگال خود بفشارد یا آن را رها کند و آنان رهایى یابند] هم شوق به ثواب در دل هایشان وجود دارد و هم خوف از عذاب.

متن حدیث:

یَا ابْنَ جُنْدَب یَهْلِکُ الْمُتَّکِلُ عَلى عَمَلِهِ وَ لا یَنْجُو الْمُتَجَرِّىءُ علَى الذُّنوبِ اَلْواثِقُ بِرَحْمَهِ اللّهِ قُلْتُ فَمَنْ یَنْجُو قال الَّذینَهُمْ بَیْنَ الرَّجاءِ وَالْخَوْفِ کَأَنَّ قُلوبَهُمْ فى مِخْلَبِ طائر شَوْقاً اِلَى الثَّوابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعَذابِ؛

«بحارالأنوار: ۷۵/ ۲۸۰، باب ۲۴، حدیث ۱– تحف العقول: ۳۰۲»