نگاه مرتضی دوجهانی است. او هر دو جهان اول و آخر را با همه ایمانش پذیرفته است. یعنی کردار کاری او از نگاه گذرا به جهان اول و نگاه ماندنی به جهان آخر ناشی می شود.

به گزارش "چغادک نیوز"، یکی از القاب حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی «آیت الله موسس» است. این لقب از آن رو داده شد و در تاریخ جا افتاد که ایشان بنیانگذار نهادی سرنوشت ساز و تاثیرگذار گردید. حوزه علمیه قم در زمانی که شرایط پیرامونی برای تاسیس آن آماده نبود بنا گذاشته شد و با مساعی حاج شیخ جان گرفت و در دهه های بعد تبدیل به سازمانی تولید کننده، موثر و تاریخ ساز گشت.

    من این اقبال را داشتم که با جناب «مرتضی سرهنگی» در تاسیس دفتر ادبیات و هنر مقاومت همراهی کنم و نزدیک به دو دهه در کوران تلاش های آن باشم. تردیدی ندارم که این دفتر بر هوشمندی، آینده نگری، شکیبایی و بیست و هفت سال کوشش مستمر و همواره جناب سرهنگی بنا و تبدیل به نهادی جریان ساز گردید. آنچه امروز به عنوان ادبیات پایداری یاد می شود برآمده از همان اوصاف یاد شده است. از این رو مایلم لقب «ادیب موسس» را به برادرم مرتضی سرهنگی پیشکش کنم و امیدوار باشم که تاریخ نیز این تصورم را تصدیق کند.

    سه دهه همدلی با آقا مرتضی این اجازه را به من می دهد که راوی صادقی درباره او باشم، اما از میان ویژگی های پرشمار او به یک نکته بسنده می کنم و آن را در عین تعادل و دوری از کم و زیاد گذاشتن های مرسوم در یادکرد از افراد، تقدیم می دارم. یکی از اسرار سربلندی و پیشی جستن سرهنگی از زمان و مکان خود، نگاه اوست.

    اول اینکه او به چیزی جز مصالح ملی نمی اندیشد. نگاه او به همه امور از جمله کارش سلیقه ای، صنفی و طایفه ای نیست. چتری جز مصلحت کشور بالای سر ندارد. پرتویی از نگاه ملی او را می توان در انتخاب عنوان کتاب «نورالدین پسر ایران» دید.

    دوم اینکه سرهنگی در کارش نگاه منطقه ای دارد. وقتی به گذشته می روم و می بینم که چرا او در اوایل دهه شصت، زمانی که اسرای دو عملیات بزرگ فتح المبین و بیت المقدس در اردوگاه های نگهداری اسیران عراقی جاگیر شدند، پا به آن جا گذاشت و خاطرات متجاوزین را به سینه سفید کاغذ کشید، چیزی جز برخورداری از نگاه منطقه ای نمی بینم. او دریافت که ایران نه تنها از عراق بلکه از سی و سه کشوری که صدام را در جنگ هشت ساله یاری دادند، اسیرداری کرده است.

    سوم اینکه آقا مرتضی نگاهی جهانی دارد. او همواره در تعابیر و تعاریف خود از ادبیات پایداری با عنوان ادبیات انسانی، همان نوشته هایی که مورد پذیرش فطرت آدمی است،یاد می کند. او دفاع جوانان این کشور را واکنشی فطری دانسته و ادبیات نشات گرفته از آن را ادبیاتی همه گیر می داند. از این رو معتقد است ترجمه این آثار با تقاضای جهانی روبه رو خواهد شد.

    چهارم اینکه نگاه مرتضی دوجهانی است. او هر دو جهان اول و آخر را با همه ایمانش پذیرفته است. یعنی کردار کاری او از نگاه گذرا به جهان اول و نگاه ماندنی به جهان آخر ناشی می شود. اینکه بیست و هفت سال روی یک صندلی و پشت یک میز بنشیند و به یک کار بیندیشد نشات گرفته از نگاه دو جهانی اوست.

    از نظر من، ادیب موسس ما، مرتضی سرهنگی، تجلی امیر فرهنگی انقلاب اسلامی است.
* هدایت الله بهبودی