بازگشت نصفه و نیمه بال هلندی بایرن مونیخ نه تنها کمکی به قهرمان آلمان نکرد بلکه سبب شد که مردان گواردیولا در آستانه آزمون سخت‌ لیگ قهرمانان اروپا آسیب‌پذیرتر از پیش به نظر برسند.

به گزارش "چغادک نیوز"، سه‌شنبه شب وقتی سوت پایان دوئل بایرن مونیخ و بورسیا دورتموند برای رسیدن به فینال دی‌اف‌پی پوکال به صدا درآمد، این رؤیای قهرمانی سه‌گانه باواریایی‌ها بود که مُرد اما اتفاقی که یأس و دلهره‌ای واقعی را به جان هواداران بایرن مونیخ انداخته بود،‌ شش دقیقه پیش از آن به وقوع پیوسته بود. آرین روبن باز هم لنگان‌لنگان و ناخوش زمین بازی را ترک کرد آن هم در حالی که داشت پس از نزدیک به شش هفته خانه‌نشینی آمده بود که اولین بازی‌اش را برای باواریایی‌ها انجام دهد.

روبن چهار دقیقه به پایان بازی زمین را ترک کرد و جای خود را به ماریو گوتسه‌ای داد که در پایان بازی یکی از چهار پنالتی به هدر رفته، تیم سهم او بود. یک کابوس پس از دیگری پیش چشمان هواداران بایرن قرار می‌گرفت اما کابوس بزرگ‌تر تجسم صحنه رویارویی با بارسلونای به اوج برگشته بدون مهره‌ای کلیدی مانند روبن بود، همان کسی که دو فصل پیش یک تنه کاتالان‌‌ها را در همین مرحله از لیگ قهرمانان اروپا از پای درآورد.

یک روز بعد خبری که هواداران بایرن مونیخ از شنیدن آن می‌ترسیدند به گوش‌شان رسید: روبن دوباره خانه‌نشین شد و این بار تا پایان فصل اما نه تنها او بلکه روبرت لواندوفسکی هم بازی با بارسلونا را از دست خواهد داد.

درست در همان شب نمایش ظالمانه بارسلونا مقابل ختافه که این تیم را با دو گل مسی، دو گل سوارز، یکی از نیمار و یکی دیگر از ژاوی تحقیر کرد، بایرن مونیخ یکی از بدترین شب‌های تاریخش را تجربه کرد، یکی از بدترین شکست‌های تاریخ باواریایی‌‌ها در ضربات پنالتی که بعید نیست به ماندگارترین خاطره تلخ هواداران این تیم از تماشای ضربات پنالتی تبدیل شود.

یک هفته پیش از بازگشت گواردیولا به خانه قدیمی‌اش، اتفاقی برای او رخ داد که شاید بدتر از آن ممکن نبود و این همان حقیقتی بود که از حرف‌های خودش هم می‌شد به آن پی برد. او می‌گفت: «بدون روبن و فرانک ریبری آماده ما تیم دیگری هستیم اما راهی نداریم جز اینکه با شرایط موجود خودمان را وفق دهیم».

فشار روانی حذف عجیب‌و‌غریب بایرن مونیخ از جام حذفی به اندازه کافی گواردیولا را آزار می‌داد اما بیش از همه شاید مقارن شدن این باخت و مصدومیت دو ستاره کلیدی مانند روبن و لواندوفسکی با جاروجنجال‌های پس از استعفای پزشک باسابقه تیم، هانس ویلهلم مولر ولفهارت بود که پپ را تحت فشار قرار داد.

تصور می‌شد که بازگشت روبن لشکر مصدومان بایرن را یک گام روبه‌جلو ببرد، چیزی شبیه یک نقطه عطف برای بازگشت باواریایی‌ها به سیری صعودی که هواداران آنها را به پیروزی تیم‌شان برابر بارسلونا و صعود به فینال لیگ قهرمانان امیدوار می‌کرد اما رؤیای آنها برای تحقق چنین هدفی در بدترین زمان ممکن ضربه خورد.

قهرمانی در بوندس‌لیگا برای بایرن مونیخ دستاورد خوبی است اما با نگاهی واقع‌بینانه به قضیه متوجه می‌شوید با سرمایه و منابعی که در اختیار پرافتخارترین تیم آلمان در مقایسه با سایر تیم‌های بوندس‌لیگا قرار دارد، قهرمانی در بوندس‌لیگا حداقل چیزی است که از مردان گواردیولا انتظار می‌رود و قهرمانی در اروپا و حداقل دوگانه قهرمانی در رقابت‌ها داخلی چیزی است که می‌تواند موفقیتی قابل‌قبول برای باواریایی‌ها محسوب شود.

با این اوضاع تعجبی نداشت که هنگام به زمین افتادن روبن و زمانی که او با دست خود عضله پشت ساقش را گرفت، دلهره و یأس در چهره همه بایرنی‌ها موج می‌زد. این صحنه آنقدر ناراحت‌کننده بود که برای هواداران هم رمقی جهت ادامه تشویق‌های‌شان باقی نگذاشت. آن زمان بازی هنوز یک بر یک مساوی بود و بایرن چیزی را از دست نداده بود اما خروج روبن تنها چیزی بود که برای همه اهمیت داشت، گویی که برای آنها دیگر مهم نیست بعد از آن در بازی چه اتفاقاتی قرار است رخ دهد. در بی‌اهمیت شدن نتیجه بازی برای آنها، دو قهرمانی اخیر تیم‌شان در این تورنمنت بی‌تأثیر نبود اما مهمترین دلیل بازی هفته آینده برابر بارسلونا بود.

بایرن مونیخ فرصت دفاع از قهرمانی‌اش در جام حذفی آلمان را از دست داد و حالا تنها یک جام دیگر را می‌تواند کسب کند اما لیگ قهرمانان شاید پیش از هر زمان دیگری تا این اندازه از دسترس باواریایی‌ها دور به نظر نرسیده باشد.