گزارش منتشر شده پس از قتل «فرد گری» که مرگش این روزها بالتیمور را به هم ریخته، نشان می‌دهد که وی اولین کسی نبود که سالم وارد ماشین‌های ون پلیس بالتیمور شد و پس از پیاده شدن نه می‌توانسته راه برود و نه درست نفس بکشد.

به گزارش "چغادک نیوز"، چند هفته پیش یک جوان سیاه‌پوست به نام «فرد گری» توسط افسران پلیس بالتیمور کشته شد، همه توجهات به سمت دستگیری خشن وی و شکسته شدن ستون فقرات وی رفت اما تجربیات دیگر قربانیان پلیس و سابقه پرونده‌های شهروندان بالتیمور، نشان از یک روی تاریک دیگر در این ماجرا دارد.

بر اساس گزارش نشریه محلی «بالتیمور سان» چند دهه است که ماشین‌های ون پلیس بالتیمور، به شکنجه‌گاه موقت ولی موثر پلیس تبدیل شده است؛ شکنجه‌گاهی موقت که بسیاری اوقات یادگاری‌های دائم برای میهمانان خود باقی می گذارد.

سال ۲۰۰۵ بود که دوندی جانسون وارد یکی از این ون‌ها شد و بعدها خانواده‌اش به خاطر «فلج» بیرون آمدن فرزندشان از ماشین پلیس، ۷٫۴ میلیون دلار از پلیس غرامت گرفتند. سال پیش از آن هم «جفری آلتسون» به خاطر قطع نخاع از ناحیه گردن، ۳۹ میلیون دلار از پلیس غرامت گرفته بود.

این جراحت‌ها، حاصل روندی است که در میان افسران پلیس به «ماشین‌سواری خشن» مشهور شده؛ کسانی که این سواری را تجربه کرده‌اند می‌گویند که پلیس دست‌ها را با دست‌بند به پشت می‌بندد و بدون بستن کمربند ایمنی مظنون، وی را در پشت ون رها می‌کنند؛ چند کیلومتر جلوتر، راننده ماشین شروع می‌کند به دور زدن‌های تند و ویراژ دادن و مظنون در نتیجه این اقدام، به این گوشه و آن گوشه ون پرتاب می‌شود.

پس از رسانه‌ای شدن این موضوع که از نتایج کشته شدن فرد گری بود، یکی از اساتید دانشگاه هاپکینز یعنی خانم «کریستین ابوت» 27 ساله هم به زبان آمد و به بخش تنظیم شکایت دادگاه فدرال گفته که در سال ۲۰۱۲، سورای خشن را تجربه کرده است.

کریستین در توصیف لحظات «وحشتناک» سواری گفته:‌«راننده تند تند ترمز می‌زد؛ آن‌قدر این کار را ادامه داد تا تعادل خود را از دست دادم و به دیواره ون برخورد کردم. اینجا بود که دور زدن‌های طولانی مدت با سرعتی بالا شروع شد.»

در مورد فرد گری هم کارشناسان پزشکی قانونی گفته‌اند که احتمالاً فرد در هنگام بازداشت دچار صدمه نخاعی شده و این صدمه در حین «سواری خشن» به یک ضایعه تبدیل شده است.

«بیرن وارنکن» که در دانشکده پلیس، نحوه دستگیری مناسب مظنونین را به دانشجویان آموزش می‌دهد گفته که «در ۴۰ سال اخیر بارها در خصوص سواری خشن شنیده‌ام، البته نمی‌دانم که چند وقت یک‌بار اتفاق می‌افتد.»

رقت‌انگیزترین مورد مرگ پس از سواری خشن، داستان یک لوله‌کش اهل بالتیمور بوده که مجبور به قضای حاجت در خیابان شده بوده است؛ «جانسون» 43 ساله را سالم پشت ون انداختند و وقتی بیرون آمد، از گردن فلج شده بود.

جانسون دو هفته بعد مرد؛ مورد وی هم مشابه بقیه موارد «سواری خشن بود». وی به دکترش گفته بود که راننده ون، بسیار سریع دور می‌زده و پس از پرت شدن از صندلی خود، با صورت به درب پشتی ون برخورد کرده است.

خانواده جانسون پس از مرگش شکایت کردند و ابتدا قرار شد ۷٫۴ میلیون دلار غرامت بگیرند اما دادگاه استیناف این عدد را به ۲۱۹ هزار دلار کاهش داد.

نتایج مرگ‌بار سواری‌های خشن البته فقط به ناحیه نخاع محدود نمی‌شود؛ در سال ۱۹۹۷ خانواده «هومر لانگ» در برابر قاضی گفتند که پدرشان مورد حملات «وحشیانه» پلیس واقع شده بوده و پس از آن در پشت ون، دچار سکته قلبی می‌شود و می‌میرد.