به گزارش چغادک نیوز : نام دلوار و روایتگری های فراوان از وصف مجاهدت های مردمان این دیار که در راس آنها شهید رئیسعلی دلواری بوده و لرزه بر تارک دشمنان و استعمارگران انداخته و سند افتخاری برای جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود را همگان شنیده اند، ولی هم اکنون غبار زیادی بر پیکره این شهر نشسته است که لازم و ضروری است درپیشرفت و آبادانی این منطقه شهید پرور تلاش بیشتری صورت گیرد.

زادگاه شهید رئیسعلی دلواری با وجود اینکه نامش جهانی شده و در کتب بسیاری ذکر شده است، هم اکنون بدلیل آنچه باید سوء مدیریت خواند، در حد و قواره یک روستای بزرگ بیشتر نبوده و از امکانات و فرهنگ شهر نشینی که می بایست شهرداری برای مردم این دیار کهن فراهم نماید، محروم است.

با نگاهی بسیار سطحی و گذرایی که به این بخش می اندازیم می بینیم که خیابان ها، کوچه ها، معابر و مبلمان شهری بسیار فرسوده، بی روح و نازیبا می باشد که انگار سالهاست آشغالهای آنجا جمع آوری نشده است.

یکی از رفتگران زحمتکشی هم که در حال نظافت یک کوچه بود نیز در فضای پر هیاهوی کرونایی بدون دستکش، ماسک مناسب و لباس فرم دید می شود که نشان دهنده کل ماجرا، یعنی بی اهمیتی شهرداری به این قشر پر تلاش است و از حداقل امکانات اولیه که حق کارگر می باشد نیز دریغ نموده است که این اول ماجراست و قطعا در پس آن ماجراهای پرداخت حقوق و… نیز وجود خواهد داشت.

ورودی شهر از سمت جاده ساحلی و همچنین از سمت روستای محمد عامری نیز حکایت های تلخ و ناگوار بسیاری دارد و جان جوانان بسیاری را به کام مرگ کشانیده است که به دلیل کم عرض بودن جاده؛ با وجود وعده های فراوان مبنی بر عریض کردن آن، سالهاست مردم بخش دلوار را در انتظار نگه داشته است تا به آرزویی غیرممکن برای مردم مبدل شود.

با نگاهی بسیار سطحی ا به بوستان شهر نیز مشاهده می شود که این مکان به متروکه ای تبدیل شده است که کودکان نیز از انجام بازی در آن محروم هستند و حتی شهرداری در رنگ آمیزی و نظافت آن نیز علاقه ای نشان نداده است.

کمی آن طرف تر جوی های پر از زباله و همچنین علف های هرز موجود در سطح شهر و معابر، پیاده رو های فرسوده ایی که پر از زباله و خاک است و حتی بلوار تازه تاسیسی که سنگ های کانیوای آن تخریب شده وخاک های درختانی که در کنار جاده رها شده و باعث بی روحی فضای سبز درون بلوارها و سطح شهر شده است نیز تداعی کننده مدیریت ضعیف شهری این بخش می باشد.

موزه رئیسعلی دلواری که در فهرست آثار ملی و جهانی به ثبت رسیده و نماد شهر دلوار بشمار می رود و جهانگردان و ایرانگردان بسیاری سالانه بدان جا سر می زنند، در کمال ناباوری مشاهده می شود که ورودی آن پر از فضولات حیوانی و زباله های بسیاری است که بزودی به مخروبه ای مبدل خواهد شد که در شان این شهید والا مقام و مردم دلوار نمی باشد که بازهم تداعی کننده بی توجهی شهرداری در نظافت شهر می باشد.

ورودی بی روح مراکز تجاری شهر دلوارکه از پر رفت و آمد ترین مراکز تجاری استان است، چهره ساختمان های لوکوس را تحت شعاع قرار داده و بدلیل خاکی بودن و رها سازی نخاله های ساختمانی در فصل زمستان مشکلات بسیاری رابرای شهروندان بوجود آورده و چهره آنجا بسیار نازیبا کرده است که بی مدیریتی مجموعه شهرداری را در بهبود و فضا سازی این منطقه هر چه بیشتر هویدا ساخته است.

ساختمان شهرداری دلوار نیز با وجود اینکه از راه دور به کاخی شبیه می باشد، در جوار آن رها سازی نخاله ها و عدم بهسازی آن بسیار نمایان و زننده می باشد که بدیلیل نامعلوم حتی شهرداری  نتوانسته محل اسقرار خود را بهبود بخشد، پس دیگری انتظارات مردمی در زیبا سازی مبلمان شهری را غیر ممکن می سازد .

مردم کم توقع و مظلوم دلوار با وجود مشقت های فراوان همیشه با شهرداری و شورا همراهی و همکاری نموده اند و حال نوبت مجموعه مدیریت شهری است که حداقل های زندگی شهری که در راس این امور می باشد را بهبود بخشد و به وظیفه ذاتی خود که نظافت شهر می باشد جامه عمل بپوشاند.

با وجود اینکه حامد خیری حدود ۹ ماه می باشد که سکان شهرداری را بر دست گرفته است خدمات شایانی از وی دیده و شنیده نشده است و لازم و ضروری است شهردار گه گاهی از تخت ریاست بلند شده و به سطح شهر نگاهی گذرا داشته باشد و در جریان امورات قرار گرفته و با مردمان قابل احترام، قانع،  ولایت مدار و همیشه در صحنه دلوار بیشتر همراهی نماید./انتهای پیام