به گزارش چغادک نیوز،لیگ برتر بیستم در روزهای کرونایی آغاز شد و به دلیل این ویروس شرایط فوتبال باشگاهی کشورمان با فصول گذشته تفاوت‌های اساسی پیدا کرد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های منحصر به فرد آن قضاوت  داوران بود. نیم فصل اول لیگ برتر بیستم نمره داوری‌اش قطعا نمره قابل قبولی نیست. مربیان و تیم‌های زیادی به داوران معترض بودند. ذوب آهن و رحمان رضایی از اولین معترض‌های این فصل بودند. رضایی که تا آخرین روزهای حضورش روی نیمکت ذوب آهن به داوران اعتراض می‌کرد و برخی از اعتراض‌هایش خیلی بی مورد نبود. در بازی اول یک پنالتی بادآورده برای فولاد برد را از ذوب آهن گرفت.

در ادامه مسابقات هم اشتباهات تاثیرگذار و حیرت انگیزی از سوی داوران شاهد بودیم.اشتباه‌های داوری در نیم فصل اول آنقدر زیاد بود که گاهی حتی مربیان ساکت و آرام هم به داوران معترض می‌شدند. هرچند برخی از مربیان مدعی شدند که این یک قانون نانوشته در فوتبال ایران است که اگر سرمربی ساکت روی نیمکت بنشیند حق تیمش ضایع خواهد شد!

بدون تعارف می‌توان گفت لیگ برتر بیستم تحت تاثیر انتخابات فدراسیون فوتبال قرار داشت. بسیاری از کارشناسان ادعا کردند که برخی برای جلب نظر صاحبان رای که روسای هیات‌های فوتبال هستند داوران زیادی را بدون اینکه شایسته حضور در لیگ برتر باشند را به لیگ برتر آوردند. آنها می‌گویند که برخی از داوران با چند قضاوت در بازی‌های ساده و معمولی لیگ یک و لیگ دسته دوم یک شبه به لیگ برتر رسیده‌اند. البته مسئولان داوری هم در دفاع از این عملکرد خود شعار جوانگرایی در داوری را سر می‌دادند که خیلی با واقعیت همخوانی نداشت.

در نیم فصل اول لیگ برتر فقط ۶۹ داور حضور داشتند! این تعداد داور سه برابر داوران حاضر در بوندس‌لیگای یک  ۱۸ تیمی و لالیگای اسپانیاست که ۲۰ تیم در آن حضور دارند.در بوندس لیگای یک فقط ۲۶ داور وسط حضور دارند و بازی‌ها را قضاوت می‌کنند، در لالیگای اسپانیا و حتی سری آ ایتالیا ۲۰ داور وسط بازی‌ها را قضاوت می‌کنند. اکنون سوال بزرگ اینجاست فوتبال ایران چه چیزی برتر از این کشورها دارد که تعداد داوران لیگ برترش یکباره سه برابر ایتالیا، اسپانیا و آلمان می‌شود؟! برخی از کارشناسان این پدیده در فوتبال ایران را نوعی بدعت عجیب در فوتبال جهان نامیده‌اند.

نتیجه این رها سازی داوری و باز شدن درهای لیگ برتر به سوی داوران کم تجربه نتیجه‌اش قضاوت‌های پر اشتباه در نیم فصل اول لیگ برتر بود. بارها شاهد بودیم که مربیان از تصمیم‌های داوران از عصبانیت به مرز انفجار می‌رسیدند. برخی دیگر از کارشناسان داوری مدعی‌اند که تقریبا در نیم فصل اول در هر بازی شاهد یک اشتباه تاثیرگذار داوری بوده‌ایم و این آمار عجیب‌ترین آمار داوری در فوتبال باشگاهی جهان است. هرچند رئیس دپارتمان داوری این نظرها را قبول ندارد و می‌گوید: از درصد خطاهای داوری در نیم‌فصل اول راضی بودیم! اما آیا واقعا تیم‌ها، مربیان و مدیران عامل باشگاه‌ها نیز همین نظر را دارند؟

برخی اوقات حتی شاهد بودیم که از این ۶۹ داور فقط عده‌ای به عنوان داور چهارم به کار گرفته شدند در حالیکه اگر اتفاقی برای داور وسط رخ می‌داد شاید آن داور چهارم اصلا نمی‌توانست در آن بازی قضاوت کند. از جمع ۶۹ داوری که در لیگ برتر بیستم حضور داشتند ۳۹ داور قضاوت کردند. نتیجه چنین حضور پرشمار داوری باعث می‌شود که داوران با تجربه و شایسته خانه نشین شوند و به طور اتوماتیک از آمادگی ذهنی و بدنی برای قضاوت دور شوند.

یکی از داورانی که به هیچ عنوان در حد و اندازه یک داور ملی و با تجربه ما نبوده در نیم فصل اول لیگ برتر بیستم ۴ قضاوت داشته در حالیکه داوری مثل سیدمهدی سیدعلی با تجربه فقط ۵ بازی را در نیم فصل اول سوت زده است. خیلی از کارشناسان انتخاب و چینش بد داوران را یکی از عوامل اشتباهات زیاد آنها در نیم فصل اول لیگ برتر بیستم دانسته‌اند.

۱۰ اسفند ۹۹ انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال برگزار می‌شود و بعد از آن باید امیدوار بود که مسئولان جدید داوری این وضعیت را سامان بدهند.البته به قول یکی از کارشناسان باید منتظر قضاوت بهتر داوران و سامان یافتن کمیته و دپارتمان داوری برای لیگ برتر فصل بعد بود زیرا مسئولان جدید تا بخواهند مشغول به کار شوند هفته بیستم لیگ برتر هم تمام شده است!

انتهای پیام/