ذبیح‌اله پورشیب در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم ، در خصوص شرایط خود پس از مصدومیت اظهار داشت: در هفته نخست رقابت‌های سوپر لیگ کاراته و قبل از مسابقات قهرمانی آسیا آسیب دیدم. آسیب دیدگی برای همه ورزشکاران در دوران حرفه‌ای هست، اما آسیب دیدگی‌ام جدی بود. خدا را شکر در حال حاضر شرایطم بهتر است و نیاز به جراحی ندارم و هر روز فیزیوتراپی و کارهای درمانی را انجام می‌دهم تا انشالله هر چه زودتر بهبود و درمان پیدا کند.

وی در مورد اینکه شنیده شده است با وجود معافیت از حضور در مسابقات قهرمانی کشور قصد حضور در این مسابقات را داشته است، گفت: چند وقت پیش تصمیم گرفتم اگر شرایط مصدومیتم اجازه بدهد در قهرمانی کشور شرکت کنم، اما هنوز مصدومیت اذیتم می‌کند. باید ببینم شرایطم در روزهای آینده چطور است و شاید نیاز باشد که ریسک نکنم.

کاپیتان تیم ملی کاراته خاطرنشان کرد: سال‌ها در قهرمانی کشور حضور پیدا کردم و حتی زمانی که از حضور در مسابقات معاف بودم نیز در این مسابقات شرکت کردم. هیچ ترسی از مسابقه ندارم و از مسابقه دادن لذت می‌برم. لذت زندگی یک رزمی‌کار به مبارزه کردن است و راه مبارزه کردن را یاد گرفتم و بعید می‌دانم یک رزمی‌کار از مبارزه کردن بترسد. در هفته‌های گذشته صحبت کرده بودم که در مسابقات حضور داشته باشم، اما پزشکم مشورت داد که ریسک نکنم. حالا که قهرمانی کشور به تعویق افتاده است باید ببینم شرایط چگونه خواهد شد.

پورشیب در خصوص اظهارات صافی، سرمربی تیم دانشگاه آزاد مبنی بر برآورده نکردن خواسته‌های او در این فصل سوپر لیگ عنوان کرد: همیشه به گونه‌ای کار کردم که سطح توقعات آدم‌ها بالا رفته است. یک عمر در سخت‌ترین شرایط در سوپر لیگ بازی کردم و بازی‌ها را بردم. در هر مقطع زمان و با آسیب، درد، آمادگی و حتی ناآمادگی در کنار تیم بودم و این صحبت بی‌انصافی است. حقیقتاً صافی را خیلی دوست دارم و برای من عزیز است، اما نمی‌دانم چه توقعی از من دارد.

وی تصریح کرد: یک بازیکن نمی‌تواند همیشه یک تیم را کنترل کند. یادمان نرود هفته نخست لیگ و در بازی دوم با وجودی که از حریف خود پیش بودم، آسیب دیدم و حتی با همان شرایط ادامه دادم و بازی را بردم. در این مدت نیز آسیب دیدگی روی عملکردم تاثیر داشت. یک بازیکن نمی‌تواند به تنهایی جور همه بازیکنان را بکشد. تمام تلاشم را کردم و در ادامه لیگ نیز تلاش را خواهم کرد.

وی با اشاره به متفاوت بودن شرایط دانشگاه آزاد در این فصل نسبت به گذشته گفت: شرایط دانشگاه آزاد امسال نسبت به گذشته مساعد نبود. همیشه در اختیار تیم بودم و قراردادهای من کمتر از ۱۰ ثانیه طول کشیده است. امسال نیز با وجودی که همه می‌دانند از تیم بیمه تعاون پیشنهاد داشتم، اما یک کلام گفتم که دانشگاه آزاد و استاد صافی برای من اولویت دارد.

ملی‌پوش دانشگاه آزاد  خاطرنشان کرد: بحث مبلغ در قراردادم نبود و فقط  گفتم با دانشگاه آزاد هستم. زانوی من در هفته اول لیگ آسیب دید و ۲۵ روز تمرین نداشتم و تنها در فاصله یک هفته به قهرمانی آسیا تمرین کردم. آسیب دیدگی‌ام به خاطر تعهد به دانشگاه آزاد بود، اما این تیم تعهدی در حد یک جلسه فیزیوتراپی یا تِیپ برای من نداشت. با همه این تفاسیر استاد صافی خیلی بزرگ و قابل احترام است و دکتر لشگری مدیریت دانشگاه آزاد نیز انسان شریفی است و در سخت‌ترین شرایط تیم را حفظ و کمک کردند.

پورشیب در پاسخ به این سوال که از عملکردش راضی است، گفت: از عملکردم راضی نیستم، اما قطعاً هر بازیکنی فراز و نشیب  دارد. هیچ بازیکن حرفه‌ای در دنیا پیدا نمی‌شود که تمام سال‌ها عملکردی یکسان داشته باشد. در این سال‌ها افتی نداشتم و به همین دلیل توقعات بالا رفته است. سال‌ها در لیگ بازی کردم و همیشه به تیم و تعهدات پایبند و سعی کردم روی فرم باشد، اما بعد از ۱۷، ۱۸ سال یک افت مقطعی طبیعی است. هم نسلی‌ها و نسل‌های قبلی رفتند، اما من هنوز مسابقه می‌دهم. این به معنی بالا بودن سنم نیست، بلکه همیشه تداوم داشتم و هر مربی ملی و باشگاهی بازیکنی که نتیجه نگیرد را نمی‌خواهد.

وی در مورد اظهار نظر برخی کارشناسان مبنی بر نیاز جوانگرایی در تیم ملی و نداشتن انگیزه از سوی برخی قهرمانان گفت: تغییر نسل در ورزش و مدیریتی طبیعی است.  دوران حرفه‌ای یک روز تمام می‌شود و هر قهرمانی نیز تا یک روزی می‌تواند بازی کند. نتایج مشخص می‌کند یک بازیکن افت کرده است یا نه و نمی‌توانیم جلوی بازیکنی که موفق است و مدال می‌گیرد را گرفت و گفت مبارزه نکن. دلخوشی و زندگی یک ورزشکاران دوران مبارزه است.

دارنده ۶ مدال طلای آسیا عنوان کرد: در قهرمانی آسیا دوره گذشته مدال طلا گرفتم، اما هیچ کدام از دوستان و کارشناسان در این خصوص صحبت نکردند و فقط به حواشی تیم و عدم نتیجه‌گیری پرداختند. به من ارتباط ندارد که چه کسانی نتیجه گرفتند یا نگرفتند، اما هیچ وقت نگفتند پورشیب در ۲ وزن مدال طلای خود را تکرار کرد. این دوستان هیچ وقت اشاره نکردند که ۷ دوره به فینال آسیا راه یافتم و ۶ مدال طلا کسب کردم و فقط در زمان افت یک بازیکن در مورد او صحبت می‌کنند.

پورشیب در پایان گفت: دوستانی که می‌گویند که سنم بالا است، اما  اصلاً توجهی به این نمی‌کنند که سال گذشته در آسیا به مدال طلا رسیدم و بعد از یک سال غیبت در اولین لیگ جهانی نیز مدال کسب کردم و گرندوینر شدم. هنوز خیلی انگیزه دارم و همه می‌دانند که پورشیب عاشق مبارزه کردن است و هیچگاه ترسی از مبارزه ندارم و قطعاً تا سال ۱۴۰۲ با قدرت ادامه می‌دهم.