به گزارش چغادک نیوز به نقل از ایسنا، ‌ محاصره شهر به پایان برسد. نخستین نیروی کمکی از سوی جنگجویان «آمازونِ» (در اساطیر یونان به قبیله‌های از جنگجویان زن می‌گفتند) ملکه «پانته‌زیله» بود، اماع حتی این گروه توان مقابله با یونانیان را نداشت.
به دنبال آن اهالی «اتیوپی‌»‌ نیز به کمک «تروی» ‌ آمدند. «اتیوپی» که «هومر» ‌ از آن سخن گفته بود، مکان دوری، واقع در اطراف رودخانه افسانه‌ای «اوکئانوس» بود، که شاید بتوان آن را با رود «نیل»، که مدت‌ها نیروهای فراعنه مصر را تأمین می‌کرد، شناسایی کرد. نیروهای «اتیوپی» به فرماندهی پادشاه «ممنون» به سمت تروی حرکت کرده بودند. «ممنون»‌ و «آشیل» در یک نبرد با یکدیگر جنگیدند و در نهایت «آشیل» با پیدا کردن یک شکاف در زره رقیب، جانش را گرفت. «آشیل» در نبرد برنده شد، ‌ اما این پیروزی دوام زیادی نداشت.
«پاریس»، شاهزاده‌ تروی، ‌ این نبرد را از پشت دیوارهای شهر تماشا کرده بود. در همان لحظاتی که «آشیل» آماده حمله به شهر بود، «پاریس» با راهنمایی «آپولون»، یکی از شخصیت‌های اساطیری یونان، تیری را به سمت «آشیل» ‌ پرتاب می‌کند که به نقطه ضعیف بدن او، یعنی به پاشنه‌ پایش اصابت می‌کند (مادر «آشیل» ‌ زمانی که این جنگجو یک کودک بود، پای او را از پاشنه گرفت و کودک را در رودخانه افسانه‌ای «استیکس» غوطه‌ور کرد. باتوجه به خاصیت محافظتی آب رودخانه، قسمت پاشنه پای «آشیل» در معرض آسیب باقی ماند)، در نتیجه «آشیل» ‌ کشته شد.
نقشه‌ای با چاشنی حیله
۱۰ سال نبرد طاقت‌فرسا ناگهان برای حمله‌کنندگان پوچ جلوه کرد و فرماندار یونانیان دستور عقب‌نشینی داد. در این لحظه بود که «اودیسئوس»، یکی از رهبران یونان پیشنهاد ساخت اسب بزرگ و زرد چوبی را برای مخفی کردن جنگجویان مطرح کرد. نیروهای یونان به عقب‌نشینی تظاهر کردند و این اسب چوبی عظیم را به عنوان پیشکش در ساحل قرار دادند. در این مرحله، ‌ موفقیت نقشه «اودیسئوس» به این بستگی داشت که تروایی‌ها، اسب را به داخل شهر راه دهند. با وارد شدن اسب به شهر به عنوان پیشکش یکی از کاهنان معبد «آپولون» ‌ به اسب به عنوان یک حیله شک می‌کند، ‌ اما سخنان او نادیده گرفته می‌شود و در نهایت نیروهای یونان با بیرون آمدن از اسب به شهر حمله می‌کنند.
نقشی روی یک کوزه متعلق به قرن هفتم پیش از میلاد که قدیمی‌ترین تصویرگری از اسب تروی محسوب می‌شود
محققان اخیر نظریه‌های منطقی‌تری درباره این اسب بزرگ ارائه کرده‌اند، از جمله اینکه اسب چوبی در واقع نوعی ادوات محاصره بوده است. چنین ابزاری را می‌توان در نقش‌برجسته آشوری از کاخ «آشور ـ ناصیر ـ پال دوم» (۸۸۳-۸۵۹ قبل از میلاد) در نمرود مشاهده کرد. البته قدمت این «اسب آشوری» به چند قرن پس از نابودی «تروی ششم» می‌رسد.
بنابراین اسب تروی را می‌توان به عنوان یک ادوات محاصره‌ای به طور منطقی توجیه کرد، اما حتی اگر این توضیحی رضایت‌بخش باشد، سؤالات بسیاری باقی می‌ماند؛ مردانی که به تروی حمله کردند چه کسانی بودند؟ و تروایی‌های چه کسانی بودند که برای نجات این شهر سخت جنگیدند؟