عباس نظریان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم ، درباره عملکرد اسکی‌بازان ایران در مسابقات آلپاین قهرمانی جهان در فرانسه و صحرانوردی قهرمانی جهان در اسلوونی اظهار داشت: مسابقات قهرمانی جهان هر دو سال یکبار است. ما همیشه در این دو رشته حضور داریم، ولی در سایر رشته‌ها کمتر می‌توانیم شرکت کنیم و کارمان سخت‌تر است. ما در آلپاین سابقه بهتری داریم و البته این رشته مثل شرایطی که در دنیا وجود دارد، چشم و چراغ اسکی است. این دوره هم با برنامه‌ریزی‌هایی خوبی که از ۲ سال گذشته و فارغ از مشکلات و محدودیت‌ها در بخش زیرساخت‌ها و تجهیزات داشتیم، توانستیم نفراتی را اعزام کنیم و از ۸ ورزشکاری که اعزام کردیم، چهار نفر به مرحله پایانی و فینال رسیدند که برای اولین بار در تاریخ رقم خورد. همیشه تقریباً همین تعداد نفرات در لیست اعزام قرار می‌گرفتند، اما نهایتاً یک ورزشکار از هر رشته به فینال می‌رفت.

وی افزود: قاعده در مسابقات جهانی بر این بوده که ۵۰ نفر اصلی که برترین‌های دنیا هستند، بدون مسابقه مقدماتی وارد مرحله نهایی می‌شوند. ۵۰ نفر دیگر با هم رقابت می‌کنند و اگر زیر رتبه ۲۵ نفر قرار بگیرند، مستقیم به فینال می‌رسند و دیگر به امتیاز هدیه‌ای که فدراسیون جهانی می‌دهد، لازم ندارند. در این دوره از مسابقات بچه‌های ما فارغ از وایلد کارت و هدیه‌ای که فدراسیون جهانی می‌دهد، رتبه مشترک ۲۳ را کسب کردند که این برای محمد کیادربندسری و محمد ساوه‌شمشکی بود. به ندرت پیش می‌آید که دو ورزشکار از یک کشور با یک تایم در یک دوره زمان به ثبت برسانند. به هر حال این اتفاق ارزشمندی بود و برای اولین بار پس از یازده حضور در مسابقات المپیک زمستانی و با سابقه‌ای بین ۱۹۵۶ تا ۲۰۲۲، آلپاین ایران دو نفر در فینال داشته داشت. در فینال هم که ملی‌پوش ایران در بین بیش از ۱۰۰ شرکت کننده رتبه ۵۲ را گرفت که ارزشمند بود.

نظریان ادامه داد: در اسکی صحرانوردی دانیال ساوه شمشکی در بین ۷۰ نفر نهم شد و به فینال رسید که این یک اتفاق قابل توجه است؛ آن هم در شرایطی که تقریباً فقط یک ماه برف برای تمرین و مسابقه وجود داشت و او با سن بسیار پایینی به میدان رفت از جان مایه گذاشت و در بین تعداد ۱۰۰ نفر پایانی قرار گرفت. همچنین ولی پیش از این در بخش بانوان هیچ ورزشکار فینالیستی نداشتیم که سمانه بیرامی باهر در بین ۴۰ ورزشکار برتر هشتم شد. همه اینها حاصل یک کار تیمی و تلاش و برنامه‌ریزی است. سمانه بیرامی باهر و دانیال ساوه شمشکی در مرحله پایانی هم عملکرد خوبی داشتند. به هر حال بضاعت ما در صحرانوردی و آلپاین خیلی بیشتر است، البته اگر شرایط و محدودیت‌هایی که داریم، برطرف شود.

رئیس فدراسیون اسکی عنوان کرد: چند روز قبل با محمدتقی شمشکی سرمربی تیم صحرانوردی صحبت کردم و گفتم ما برای سال آینده که المپیک جوانان داریم، اگر بچه‌ها را حداقل از اول مهر ماه در شرایط مناسب برفی قرار بدهیم، می‌توانم قول بدهم که اتفاقات خوبی هم در آنجا رخ خواهد داد. امیدوارم روزی برسد که در مسابقات داخلی حداقل ۱۰۰ نفر شرکت کنند و از دل اینها بتوانیم بهترین‌ها را پیدا کنیم.

وی با اشاره به اعزام پیش‌روی فدراسیون گفت: در حال فراهم کردن شرایط برای اعزام بچه‌های نوجوان و نونهال به قهرمانی آسیا در کره جنوبی هستیم که البته با محدودیت‌های بسیار زیادی روبرو هستیم، ولی تلاش می‌کنیم که همه بچه‌ها بروند. ما سه‌شنبه و چهارشنبه گذشته مسابقات قهرمانی این رده‌ها را برگزار کردیم و ۶۰ ورزشکار از ۱۰ استان حضور داشتند که ۸ نفر اعزام می‌شوند و این اسامی مطمئناً اسامی قهرمانان آینده اسکی آلپاین ایران خواهد بود.

نظریان درباره هزینه‌های دو اعزام قبلی به اسلوونی و فرانسه و اعزام بعدی به کره جنوبی تصریح کرد: من طی این یک هفته در حد سکته جلو رفتم. برخی فکر می‌کنند اینها نفرات تیم ملی بچه‌های فرمانیه و نیاوران و وکیل آباد مشهد و … هستند، در حالی که بچه‌های رشته ما بچه‌های روستا و عشایر هستند. هیچکسی گرفتاری‌های ما را درک نمی‌کند. اگر اعزام صورت نگیرد، می‌گویند که فدراسیون بی‌عرضه است و نتوانسته شرایط را فراهم کند، دیگر کسی به مصائب و مشکلات نگاه نمی‌اندازد. بلیت سفر به کره جنوبی هفته قبل ۳۰ میلیون بود، اما پنج‌شنبه به ما اعلام کردند که ۴۶ میلیون شده است. نکته مهم اینکه روز جمعه به ما گفتند قیمت بلیت با هواپیمایی امارات به ۵۵ میلیون و با هواپیمایی قطر به ۸۵ میلیون افزایش یافته است. واقعاً نمی‌دانیم چه‌کار باید انجام بدهیم. شاید در این شرایط نتوانیم همه نفرات را اعزام کنیم، آن هم در حالی که این بچه‌ها آینده اسکی ایران هستند. در همین شرایط هنوز ویزا نیز صادر نشده و می‌گویند که باید بلیت و بیمه نیز صادر شده باشد.

رئیس فدراسیون اسکی در این باره ادامه داد: من به طور دائم در حال مکاتبه با کره جنوبی یا سفارت این کشور در ایران هستیم. با هزار بدبختی روز پنج‌شنبه پاسپورت‌ها را به سفارت بردیم. ضمن اینکه جور کردن دلار برای سفارت هم مشکل‌ساز است. ما هر نفر باید ۱۲۰ دلار بدهیم که برای ۱۰ نفر می‌شود ۱۲۰۰ دلار. بانک مرکزی به ما ارز نمی‌دهد و من این دلار را دستی و اعتباری از دوستانم گرفته‌ام. در واقع در چنین شرایطی ارز می‌گیریم و اعتبارات رفاقتی را که داریم هم از دست می‌دهیم. آژانس‌های مسافرتی می‌گویند که ارز بالا و پایین می‌شود و فقط پول نقد را قبول می‌کنند. هزینه اعزام که ۱۲ هزار دلار بود، با دلار ۴۱ هزار تومانی می‌شد ۵۰۰ میلیون. من نامه زدم که تا ۲۵ اسفند می‌پردازم و کمک کنید که بچه‌ها اعزام شوند، اما صبح جمعه گفتند که بلیت هواپیمایی امارات ۵۵ میلیون و هواپیمایی قطر ۸۵ میلیون شده است. واقعاً ما باید چه‌کار کنیم؟ فردا روزی هم اگر یک نفر اعزام نشود، همه روی سر رئیس و مسئولان می‌ریزند که ما نتوانستیم. باور کنید ارز فقط یک ریال که بالا می‌رود، تن ما می‌لرزد.

وی در پاسخ به این سوال که «مگر بانک مرکزی نباید ارز مورد نیاز را به فدراسیون‌ها بدهد؟» گفت: حتما آنها نیز دلایلی دارند. ما یک ماه قبل از برنا فیروزی معاون وزارت نامه هم گرفتیم. حالا هم شب و روز به دنبال پول هستیم. نمی‌دانم به چه کسی نگفته‌ام که کمک کنید و پول‌تان را پس می‌دهم. در این فضای ارز شرایط سخت است. اگر بخواهم ارز بگیریم، مابه‌التفاوتش زیاد می‌شود. مگر چقدر می‌توانیم اعتباری کار کنیم؟ در این شرایط همه انتظار دارند شرایط و نتایج خوب باشد.

نظریان خاطرنشان کرد: جدا از پول بلیت پرواز و ویزا، باید یک پول توجیبی برای سرپرست به منظور هزینه در آنجا نیز محاسبه کنیم تا اگر اتفاقی افتاد، هزینه کند. برای مثال خدایی ناکرده یک ورزشکارمان در پیست مصدوم شود، اگر یک آمبولانس هواپیمایی بخواهد آن را را جابجا کند، ۸، ۹ هزار دلار می‌گیرد.

رئیس فدراسیون اسکی در پاسخ به این سوال که آیا کمیته المپیک هزینه‌های بلیت هواپیما را مانند گذشته نمی‌پردازد؟ گفت: فعلاً که باید با پولی که خودمان گرفته‌ایم، اعزام را انجام بدهیم. اگر هم کمیته پول بدهد، باید با آن، پول مورد نظر را پس بدهیم. آسیب این نوسان ارز برای فدراسیون‌های ورزشی نسبت به تجار بین‌المللی خیلی ملموس‌تر است. اگر ارز بالا برود، آن تاجر روی پولش را روی جنس موردنظر جنس می‌کشد، ولی من در فدراسیون باید چکار کنم؟

نظریان درباره کمک‌های فدراسیون جهانی به کشورهای در حال توسعه اظهار داشت؟ اگر FIS کمک نمی‌کرد، باید جمع می‌کردیم و می‌رفتیم. وزارت ورزش و کمیته المپیک انصافاً کمک می‌کنند، ولی هزینه‌های اسکی با این ارقام همخوانی ندارد. بخش قابل توجهی از کمک‌ها برای مسابقات فرانسه و اسلوونی را فدراسیون جهانی داد، وگرنه من با ۴ میلیارد بودجه که ۲ میلیاردش حقوق است، واقعا چکاری می‌توانم انجام بدهم؟ یک سِت لوازم اسکی نزدیک به ۸۰، ۹۰ میلیون شده است. ما اگر می‌خواستیم ۱۶ ست اسکی بدهیم، بیش از یک میلیارد می‌شد که این فقط یک سفر ما است. به هر حال ما رویدادهای دیگری هم داریم و در ماه‌های گذشته کار خرید لوازم دیگری هم داشتیم. من با ۲ میلیارد که نمی‌توانم اسکی را بچرخانم. در مجموع دلم برای آینده ورزش‌های زمستانی روشن است، چون روند خوبی آغاز شده و تلاش خوبی در حال انجام است.