روز معلم فرا رسید، روز قشری که کمتر از سختی کارشان شنیده‌ایم و بیشتر تعطیلات نوروزی و تابستان‌شان را دیده‌ایم. کسانی که در آغازین سالهای خدمت در مناطق محروم و مرزی با شوق به آموزش می‌پردازند و در سالهای سیاه کرونایی از صفحه نمایش تلفن همراه و کامپیوتر خدمت می‌کنند.
ناگفته پیداست که شغل و معیشت دو جزء جدایی‌ناپذیرند. کیفیت و گذران زندگی با شغل آدم‌ها گره خورده است. از گذر شغل، نان اهل خانه حاصل می‌شود و این اولین انتظاری است که از یک شغل می‌رود. در ادامه نیز برای آن‌که یک خانه، ویرانه نشود، عایدات حاصل از شغل، ستون‌ها و سقف آن را بنا می‌نهد. برخورداری از استانداردهای اولیه زندگی حق همگان است. انتظاری که متاسفانه برای قشر فرهیخته فرهنگی آن‌طور که باید برآورده نمی‌شود.
