تاریخ تولد : ۱۳۱۲

تاریخ شهادت : ۳محرم ۱۳۵۷

محل شهادت : بوشهر .به دست مزدوران رژیم ستم شاهی 

محل دفن شهید : حسینیه شهید عاشوری شهر چغادک

شهید حجت الاسلام حاج شیخ ابوتراب عاشوری، فرزند شیخ عباس به سال ۱۳۱۲ ش در روستای حیدری، از توابع دشتی در خانواده ای روحانی که سابقه ای دیرین (بیش از چهارصد ساله) در تبلیغ داشتند، دیده به جهان گشود. خانواده ی شهید عاشوری از پدر و عموها گرفته تا پدربزرگ همه از علمای دین و ذاکران و ارادتمندان اهل بیت (ع) بودند. پدر شهید از معتمدان محل و مورد احترام همه ی مردم بود. شهید عاشوری تحصیلات مقدماتی فارسی و قرآن کریم را در کنار پدر و زیر نظر اساتید محلی ادامه داد تا این که احساس نمود محیط و محدوده آن نمی تواند پاسخ گوی استعداد شگرف او باشد. با این که پدر و مادر دلبستگی خاصی به او داشتند، با توجه به استعداد و نبوغ او و تأکید اهل علم مقدمات سفر او به نجف اشرف فراهم شد. هر چند در آغاز سفر مشکلات متعددی برای ورود او به عراق سد راه شد و تا مدتی در آبادان ماندگار گردید، ولی در همین مدت نیز غافل نشد و از محضر اساتید آبادان مقدمات را فرا گرفت و با تلاش فراوان راهی نجف اشرف گردید. شهید عاشوری از همان لحظه ی ورود به حوزه ی علمیه ی نجف نبوغ  استعداد خود را نشان داد، و در اندک زمانی مورد توجه علما و مراجع عالی قدر قرار گرفت. عاشوری که از سن پنج سالگی در مسیر علم قرار گرفته بود در مدت کوتاهی به درجات عالی علمی رسید. زندگی شهید عاشوری را می توان این گونه ترسیم کرد: شهید، عالم عاملی بود که درس می داد؛ سخنرانی می کرد؛ حَکَم می شد؛ روابط خانوادگی را مستحکم می نمود؛ به فریاد گرفتاران می رسید؛ وضع مالی فقیران را سر و سامان می داد؛ جوانان را با کتاب، درس و فضیلت آشنا می ساخت؛ نماز جماعت می خواند و در خلال همه ی این اقدامات و فعالیت ها هر وقت فرصتی دست می داد و موفقیت ایجاب می کرد زمینه ی یک حرکت مردمی و اسلامی را پایه ریزی می کرد و پرده از چهره ی منافقانه ی رژیم بر می داشت و مردم را آگاه می ساخت. در تأسیس بناهای خیریه حریص بود و در ایجاد کتاب خانه، مسجد و حسینیه کوششی تمام داشت. کتاب خانه ی شخصی او به نام حضرت ابوالفضل (ع)، دارای هزاران جلد کتاب بود که مورد استفاده ی همه ی طبقات مردم به خصوص جوانان واقع می شد. به حدی نسبت به وجوه شرعی حساس بود که در موقع شهادت فقط دو هزار و سیصد تومان ذخیره داشت. عاشق روضه و روضه خوانی بود و وقتی در نقطه ای مثلاً امامزاده بوشهر منبر می رفت، از تمام محلات و مناطق اطراف برای استماع روضه ایشان در امامزاده جمع می شدند. در نماز عید فطر ۱۳۵۷ ش به شدت دولت شریف امامی را استیضاح کرد. شهید عاشوری در مبارزات خود علیه رژیم منحوس پهلوی شجاعانه و بی پروا از استبدادی که بر جامعه حکم فرما بود سخن می گفت و به رسوا نمودن رژیم می پرداخت، چنانچه بارها به دست جلادان ساواک اسیر و بازداشت شد. با این حال با توجه به هدف مقدس و مقصد عالی ایشان و عزم راسخی که درباره احیای احکام الهی داشت هر مشکلی را با جان و دل خریدار بود و آشکارا به رسوا نمودن رژیم پرداخت و رهبری مبارزه و قیام را در شهر به عهده داشت. با جان و دل از انقلابیون حمایت می کرد. برای بالا بردن سطح فکر جوانان و نوجوانان و زنده کردن روح مطالعه در آنان به تأسیس کتاب خانه های متعدد همت گذاشت و برای بانوان به تأسیس مکتب فاطمیه اقدام نمود. مراجع نجف و شهید عاشوری در مدتی نه چندان طولانی با کوشش و جدیت موفق شد از حوزه ی علمیه ی بزرگ نجف درجه ی اجتهاد کسب نماید. اساتید و مراجع برجسته ای از جمله آیات عظام حکیم، شاهرودی و خویی به اجتهاد ایشان مهر تأیید زدند. پس از هجرت از عراق به ایران به درخواست مردم بوشهر و به دستور آیت العظمی حکیم در بوشهر اقامت گزید و سال ها به تبلیغ احکام دینی و هدایت و روشنگری مردم بوشهر پرداخت. فعالیت های تبلیغی شهید عاشوری وقتی شهید عاشوری به درجه ی اجتهاد نایل گردید برای دیدار از بستگان و خانواده به ایران مراجعت کرد. وی به علت شرایط خاص عراق در قم سکونت گزید. و در ماه های محرم، صفر و رمضان به بوشهر می آمد و تبلیغ احکام و روشنگری مردم می پرداخت، ولی از تحصیل و کسب کمالات بیش تر در حوزه ی علمیه ی قم غافل نبود. به علت حسن معاشرت و تسلط کامل بر کلام و مسایل علمی و شرعی و درخواست مردم بوشهر از محضر آیت اله العظمی حکیم شهید عاشوری در بوشهر اقامت نمود و به تبلیغ پرداخت. چون در آن موقع مدرسه ی علمیه ای به سبک امروز وجود نداشت جوانان را به منزل خود دعوت می کرد و به تدریس علوم قرآنی، فقه و اصول می پرداخت. هر چند این کار هم به آسانی امکان پذیر نبود و از طرف ساواک و مأموران امنیتی رژیم برای ایشان ایجاد مزاحمت می شد و در طول اقامت ایشان پیوسته زیر نظر مأموران بودند، ولی هیچ گاه دست از فعالیت های علمی و تبلیغی بر نمی داشت. چندین بار او را ممنوع المنبر و ممنوع الخروج کردند و حتی در مسافرت به نقاط دیگر هم پیوسته مأموران مخفی او و سخنانش را زیر نظر داشتند. شهید عاشوری و مبارزه با رژیم طاغوت شهید عاشوری از همان سال های اولیه ی اقامت در قم و تبلیغات ایشان در ماه های محرم، صفر و رمضان در استان بوشهر از منابر کمال استفاده را می کرد و در کنار بیان مطالب علمی و دینی به افشاگری می پرداخت. روی همین اصل رژیم طاغوت و ستم شاهی در تمام موارد و ساعات تدریس، سخنرانی و تبلیغ مراقب ایشان بود و اکثر مواقع برای ایشان مزاحمت ایجاد می کرد. و طبق اسناد به دست آمده در تمام طول سال های حضور شهید حاج شیخ ابوتراب عاشوری در ایران به خصوص در استان بوشهر، مأموران ساواک فعالیت های ایشان را زیر نظر داشتند و به تهران گزا
رش می دادند. اهمیت حضور او در استان بوشهر برای رژیم به حدی بود که حتی در مورد تدریس و فعالیت های علمی ایشان نیز سخت گیری می کردند. و به خصوص از سال ۴۲ و ارتباط ایشان با حضرت امام (ره)، انعکاس نظریات رهبر انقلاب به مردم استان، هدایت گری و افشاگری ایشان در این زمینه باعث شد که رژیم تمام نیروهای امنیتی، نظامی و سیاسی خویش را در استان بوشهر بسیج نماید و برای نابودی و شهادت شهید عاشوری اقدامات نظامی و تعرضی را انجام دهد. این فشار و سخت گیری در آغاز پاییز سال ۵۷ ش می دانستند. روی همین اصل چاره ای جز شهادت ایشان ندیدند. به همین منظور جلسه ای در آبان سال ۵۷ ش تشکیل و نتیجه جلسه این بود که برای آرام کردن قیام مردم بوشهر یک راه بیش تر وجود ندارد و آن هم «خارج کردن شخصی به نام حاج شیخ ابوتراب عاشوری از استان بوشهر» می باشد. این تصمیم شوم به تهران اعلام و فوراً دستور اجرای آن به مسؤولان و مأموران داده شد. شهادت عاشوری یکی از جریان های استثنایی در تاریخ شهید و شهادت در دوره ی انقلاب اسلامی است، زیرا شهدای روحانی ما در شکنجه گاه ها و زندان ها یا در تظاهرات و بعد از انقلاب در محراب به شهادت
 رسیده اند، ولی شهید عاشوری در روز سیزدهم آبان، هنگامی که مشغول وضو گرفتن بود، پس از حمله مزدوران پهلوی با شلیک مستقیم ۶ گلوله در حضور خانواده ی خویش به شهادت رسید. شهید عاشوری  در شهر چغادک در حسینیه ای که خود باعث ایجاد آن شده بود، به خاک سپرده شد. چند ویژگی مهم شهید عاشوری ۱٫ به حدی به امام امت عشق و علاقه داشت که از سال ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۵۷، که سال شهادت او بود، در تمام لحظات گوش به فرامین و دستورات ایشان بود و با شنیدن نام مقدس او اشک از دیدگانش جاری می شد و در آخر جان شیرین بر سر خط او و فرامین او گذاشت. ۲٫ شهید عاشوری در زمینه ی تبلیغ واقعاً خستگی ناپذیر نشان می داد. و زمان و مکان برایش مطرح نبود. حتی فشار و تنگناهایی که رژیم ستم شاهی بر او وارد می کرد نتوانست جلو تبلیغات او را بگیرد. ۳٫ مهمان نوازی، سعه ی صدر و عشق به آموزش داشت. وقتی رژیم از تدریس او جلوگیری کرد جوانان محصل را در خانه ی شخصی پذیرایی می نمود و درس می داد و حتی به آنها کمک می کرد

محمد صادق عاشوری فرزند شهید ابوتراب عاشوری با بیان خاطره ای از پدر خود می گوید

«روز دوازدهم آذر یعنی یک روز قبل از شهادت پدرم کوچه ی ما و اطراف خانه را کنترل کرده بودند و اجازه نمی دادند کسی داخل و خارج شود. در آن موقع بنده حدود دوازده سال داشتم. پدر که کمی کسالت داشت، در منزلی در نزدیکی خانه ی خودمان، متعلق به یکی از محترمان محل بود و حدود ساعت دو بعدازظهر در حال تجدید وضو به شهادت رسید. در آن زمان اختناق و کنترل به حدی شدید بود که تا روز بعد هم ما از جریان شهادت پدر اطلاعی نداشتیم تا اینکه چند نفر از بستگان به خانه ما آمدند و تازه متوجه شدند که ما از جریان اطلاعی نداریم. با اینکه رژیم تهدید کرده بود کسی به تشییع جنازه نرود با این همه در آن  جو تعداد زیادی از مردم در تشییع جنازه تا چغادک شرکت کردند. قبل از پیروزی انقلاب هم در یکی از روزها مردم بوشهر با پای پیاده تا چغادک بر سر مزار عاشوری راهپیمایی کردند.»

پیام امام خمینی (ره)در پی شهادت شهید عاشوری

بسمه تعالی
خدمت عائله مرحوم ثقه‌الاسلام آقای عاشوری رحمه‌ا…‌علیه من از واقعه تأسف‌آور و مصیبت وارده بر شماها که خودم هم شریک هستم متأثر هستم و به شما تسلیت می‌دهم. امید است خداوند تعالی ایشان را رحمت و به شما‌ها صبر و اجر عنایت فرماید و در پناه خود شما‌ها را حفظ فرماید.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
روح ا… الموسوی الخمینی

.